فیلمی که ایده اش از یک فایل صوتی آمد، محمد زاده: ده کیلو کم کردم - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، آخرین جایزه سینمای ایران در سال 1402 به سومین ساخته وحید جلیلی رسید. فیلمی بحث انگیز با بازی نوید محمد زاده که راه موفقتش را جشنواره ونیز باز کرد.

آخرین جایزه بین المللی سینمای ایران در سال 1401 به فیلم شب داخلی دیوار ساخته وحید جلیلی رسید.

به گزارش وبلاگ سانا، بیست و یکمین دوره جشنواره فیلم های حقوق بشر ژنو شب گذشته در سوئیس به کار خود انتها داد. هیئت داوران بین المللی بخش اصلی متشکل از ژان پیر گرف، کالترینا کراسنیقی، تیری اوپیکوفر و تونی کامائو جایزه اول بخش فیلم های داستانی را که شامل جایزه نقدی 10 هزار فرانکی می گردد را به فیلم ایرانی شب، داخلی، دیوار ساخته وحید جلیلی اهدا کرد.

روابط عمومی این فیلم بعلاوه گزارش داده است؛ این فیلم پس از اولین حضور جهانی خود در بخش اصلی هفتاد و نهمین جشنواره فیلم ونیز، نمایش خود را در فستیوال های تورنتو، بوسان، هامبورگ، آسیاپاسفیک، سائوپائولو، لیسبون، گوتنبرگ، اوراسیا، ژنو و … ادامه داد تا در سال آینده به اکران جهانی درآید.

شب، داخلی، دیوار سومین فیلم سینمایی بلند وحید جلیلوند پس از چهارشنبه 19 اردیبهشت و بدون تاریخ، بدون امضا است.

این فیلم هنوز در ایران به نمایش درنیامده است و حتی در جشنواره فیلم فجر نیز حضور نیافته است.

تهیه کننده و پخش کننده فیلم در نظر دارند این فیلم را در سینماهای جهان به اکران عمومی درآورند.

در خلاصه داستان فیلم آمده است: زندگی نابینایی به نام علی با ورود نابهنگام زنی متواری، آشفته می گردد…

یک فایل صوتی

وحید جلیلوند درباره فیلمش نوشته است: در سال 2018 در فایلی صوتی از شاعر معروف ایرانی درباره احیای امید از دست رفته مردم شنیدم: بدون امید، هرگز قدرت ایستادن نخواهیم یافت… نه هوای تازه برای نفس کشیدن… نه زندگی مانده تا زندگی کند. از خودم پرسیدم چگونه می توانیم به مردم مجروح از بدبختی ها و ظلم، امید به ایستادن، نفس کشیدن و زندگی دوباره بدهیم. پاسخ در شعری بود: تصور کن جهان در خواب است و هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد، / تصور کن برخی ها دورند یا نبوده اند / تصور کن نان را از سفره بردارند و کلمات را از کتابی، شکوفه های درختان و لبخند از لبان ما، با رویاهای ما چه خواهند کرد؟ و این آغاز شب، داخلی، دیوار بود.

وحید جلیلوند در نشست خبری فیلم شب داخلی دیوار که در جشنواره فیلم ونیز برگزار گردید در پاسخ به سئوالی درباره احساس احتیاجی که برای ساخت این فیلم پیدا نموده است گفت: گاهی وقت ها احساس احتیاج فکر شده نیست. یعنی در ناخودآگاه یک نویسنده شکل می گیرد. اینکه مشخصا احساس احتیاج به موضوعی پیدا کنم؛ اینطور نبوده. اما به گمانم جهان معاصر نشان داده که حلقه مفقوده و قطعه گمشده اش عشق است و برای برگشت این قطعه گمشده ما به از خود گذشتگی و شرافت احتیاج داریم این شاید اولین احساس احتیاجی است که هر آدمی یا هر موثری در فکر خودش پرورش می دهد و طبیعتا من هم از این قاعده مستثنی نبودم.

وی در ادامه با اشاره به مفهوم امید در فیلمش گفت: به تعبیر من امید در جهانی امروز بیشتر در فکر آدم ها شکل می گیرد. صرفا نه در ایران بلکه در تمام جهان. البته که نسبتش با هم فرق می نماید. وقتی صبح از خواب بیدار می شوید و تلویزیون را روشن می کنید و اخبار را مرور می کنید همه چیز دست به دست هم داده که امید را از شما بگیرد برای اینکه زندگی را به کام شما تلخ کند و رنج های شما را مضاعف کند. به گمانم اگر بشر امروز نتواند امید را در قلب و صندوق فکرش نگه ندارد از دست می رود. برای همین این فیلم دائم بین واقعیت و خیال رفت و برگشت می نماید. برای اینکه خیال ما را امروز زنده نگه می دارد.

ده کیلو کم کردم

نوید محمدزاده نیز در ونیز درباره نقش خود در فیلم و چگونگی ارتباط با آن گفته است: وقتی فیلمنامه را خواندم خیلی فوق العاده بود و احساس کردم که فیلمی است که نمونه آن را قبلا در سینمای ایران ندیدیم. من برای این نقش در نزدیک به 2 ماه 17 کیلو وزنم را کم کردم و 7 ماه با یک رژیم سخت آن را حفظ کردم. هر روز صبح روی وزنه می رفتم و وزنم را چک می کردم که نکند 100 گرم اینور آنور شده باشم. چون فیزیکی که در فکر وحید بود خیلی اهمیت داشت. ما در پیش فراوری تمرین های ندیدن داشتیم و در طول فراوری یکبار لوکیشن فیلم را دیدم. بعد از فیلم هم شخصیت علی را در خانه هم ادامه دادم و این کاراکتر در من چنان تاثیری گذاشت که بعد از انتها فیلم نسبت به خانواده و عشقم یک نوید متفاوت را بروز دادم. بازی در این نقش یک سفر معنوی بود که توانست من را تغییر دهد و خوشحالم این رخ داد و فراتر از بحث سینما و بازیگری بود. از تمام گروه هم متشکرم چون یک قانونی وجود داشت که وقتی من وارد لوکیشن می شوم سکوتی برقرار می شد و من حتی جای دوربین را هم نمی دانستم. وقتی فیلم را اولین بار در دفتر فراوری دیدم یکی دو ساعت سکوت کردم و وقتی با همسرم فرشته به کوچه رفتیم آغاز کردم به گریه کردن. به من گفت چه احساسی داری گفتم تمام رویایی که از اولین روزی که به بازیگری ورود کردم توی این فیلم تبدیل به واقعیت شده.

نوید محمدزاده، امیر آقایی، علیرضا کمالی، سعید داخ، با معرفی دایانا حبیبی و دانیال خیری خواه و جمعی از بازیگران و هنرجویان تئاتر بازیگران این فیلم هستند.