کشف یک راه نو برای سفر در زمان - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، هنوز هیچ کس پیروز نشده است در زمان سفر کند (حداقل تا جایی که ما خبر داریم)، اما این سوال که آیا چنین چیز شگفت انگیزی از نظر تئوری امکان پذیر است یا خیر، همچنان دانشمندان را مجذوب خود می نماید.

به گزارش همشهری و به نقل از ساینس الرت، همان طور که در فیلم های علمی-تخیلی مثل بازگشت به آینده، دانی دارکو و ترمیناتور دیده اید، سفر در زمان مسائل زیادی برای قوانین بنیادین دنیا به وجود می آورد: به گذشته برگردید و کاری کنید که والدین تان با هم دیدار ننمایند، در این صورت چگونه ممکن است وجود داشته باشید که اصلا بتوانید به گذشته سفر کنید؟ این مسئله به پارادوکس پدربزرگ معروف است.

چند سال پیش، جرمین توبار، دانشجوی فیزیک دانشگاه کوئینزلند استرالیا، روی مسئله مربع اعداد کار کرد تا آنالیز کند که چگونه می توان بدون افتادن در دام پارادوکس ها، در زمان سفر کرد.

توبار گفت: دینامیک کلاسیک می گوید که اگر شرایط یک سیستم را در یک زمان خاص بدانید، می توانید به کل تاریخچه سیستم مطلع شوید.

با این حال، نظریه نسبیت عام انیشتین وجود حلقه های زمانی یا سفر در زمان را پیش بینی می نماید؛ جایی که یک رویداد می تواند هم در گذشته و هم در آینده خودش باشد.

آنچه محاسبات نشان می دهد این است که فضا-زمان به طور بالقوه می تواند خود را طوری وفق دهد که پارادوکسی اتفاق نیفتد. برای مثال، یک مسافر زمان را تصور کنید که به گذشته سفر می نماید تا از توسعه یک بیماری جلوگیری کند، اگر ماموریت موفقیت آمیز باشد، آن گاه بیماری وجود نداشت که مسافر زمان به خاطر آن به گذشته سفر نموده باشد.

کار توبار نشان می دهد که این بیماری در این مثال به خصوص، از راه دیگری یا با روشی متفاوت، مسیر خود را ادامه می دهد و همه گیر می گردد و پارادوکس به این شکل از بین می رود. در واقع مسافر زمان هر کاری می نماید، بیماری متوقف نمی گردد.

درک عمیق کار توبار برای غیرریاضیدانان آسان نیست. او به تاثیر فرآیند های قطعی (بدون هیچ گونه تصادف) بر تعداد دلخواه از منطقه ها در پیوستار فضا-زمان می پردازد و نشان می دهد که چگونه هر دو منحنی زمان (همان طور که انیشتین پیش بینی می کرد) می تواند با قواعد اراده آزاد و فیزیک کلاسیک مطابقت داشته باشد.

فابیو کاستا، فیزیکدانی از دانشگاه کوئینزلند که بر این تحقیق نظارت داشت، گفت: تحقیقات در دل ریاضیات شکل می گیرد، اما نتایج حاصل از داستان های علمی تخیلی سر در می آورد.

این تحقیق، در حقیقت این طور مشکل تئوریک سفر در زمان را حل می نماید که گرچه سفر در زمان ممکن است، اما مسافران زمان در انجام کار هایی که می خواهند انجام دهند محدودیت هایی دارند و این محدودیت ها، از ایجاد پارادوکس جلوگیری می نماید.

ممکن است روزی به این مرحله برسیم که واقعا بتوانیم در زمان سفر کنیم (استیون هاوکینگ معتقد بود که ممکن است) و اگر این کار را انجام دهیم، بر اساس این تحقیق تازه، آزادیم هر کاری را در گذشته انجام دهیم و بر اساس این کار، هر رویداد دوباره خودش را تنظیم می نماید.

کاستا گفت: تا جایی که می توانید سعی کنید در زمان پارادوکس ایجاد کنید، رویداد ها همواره خودشان را طوری دوباره تنظیم می نمایند که از هر گونه ناهماهنگی جلوگیری گردد.

طیف وسیعی از این فرآیند های ریاضی نشان می دهد که سفر در زمان با اراده آزاد به طور منطقی در دنیا بدون هیچ پارادوکسی امکان پذیر است.

این تحقیق در مجله Classical and Quantum Gravity منتشر شده است.