رمزگشایی از نام متفاوت یک محله تهران - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، دربند را با طبیعت زیبای مسیر کوهنوردی، رستوران ها و مراکز تفرجگاهی می شناسیم. اما دربند به عنوان یکی از آبادی های شمیران، تاریخچه پر و پیمانی هم دارد؛ مثل نام مغ محله که به بخشی از محله دربند گفته می شد و هنوز هم قدیمی های شمیران از این نام برای اشاره به بخشی از دربند استفاده می نمایند.

به گزارش همشهری آنلاین، هنوز هم در پسکوچه های پلکانی محله دربند، خانه های کاهگلی با گلدان های رنگارنگ روی ایوان پیدا می گردد که ساکنان قدیمی این محله را با خود به روزگار گذشته آبادی دربند ببرد؛ به دورانی که دربند روستایی خوش آب و هوا پای کوه های سر به فلک کشیده شمال تهران بود و در کوچه هایش عطر میوه های نوبرانه می پیچید.

اگرچه امروز دربند برای تهرانی ها یادآور طبیعت گردی و کوهنوردی است، اما آبادی دربند بیش از 200 سال قدمت دارد و از دوران ناصرالدین شاه برای مردم تهران روستایی شناخته شده بود. از همان گذشته اگر زمستان ها مسیرهای صعب العبور و برف گیر این روستای کوهپایه ای مانع سفر می شد، در عوض تابستان خیلی ها برای سرگرمی از مغ محله می گذشتند تا با گذر از روستای دربند به پس قلعه و ارتفاعات البرز بروند. نام مغ محله یکی از آن نام هایی است که هنوز می گردد آن را از زبان قدیمی های دربند شنید و یادی از روزگار گذشته این آبادی کرد.

در روزگاری که هنوز از خیابان کشی ها و خانه های مدرن خبری نبود، مسافران دربند و به ویژه مسافرانی که قصد داشتند به پس قلعه سفر نمایند، با نام مغ محله آشنا بودند. گذر از دربند بدون عبور از دل باغ های انبوه گیلاس و آلبالو که در پیشانی این آبادی قرار داشت امکان پذیر نبود. دربندی ها به محله کوچکی که پر از دار و درخت و باغ میوه های نوبرانه بود و در پیشانی دربند قرار داشت، مغ محله می گفتند. مغ محله همان مرغ محله بود که به زبان شمیرانی مغ محله تلفظ می شد و از زندگی روستایی و وجود مرغ های فراوان در مزارع و باغ های آن خبر می داد.