تاریخچه و آداب و رسوم بلندترین شب سال - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، در این مقاله از وب سایت مجله گردشگری خبرنگاران مختصری درباره آداب و رسوم بلندترین شب سال یعنی شب یلدا سخن خواهیم گفت پس در ادامه با ما همراه باشید.

شب یَلدا یا شب چلّه یکی از کهن ترین جشن های ایرانی است. در این جشن، طی شدن بلندترین شب سال و در پی آن بلندتر شدن طول روزها در نیم کرهٔ شمالی، که مصادف با انقلاب زمستانی است، گرامی داشته می گردد.

یلدا به زمان بین غروب آفتاب از 30 آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) گفته می گردد. خانواده های ایرانی در شب یلدا، معمولاً شامی فاخر و بعلاوه انواع میوه ها و رایج تر از همه هندوانه و انار را مهیا و دور هم سرو می نمایند. پس از سروتنقلات، شاهنامه خوانی، قصه گویی بزرگان خانواده برای دیگر اعضای فامیل و بعلاوه فال گیری با دیوان حافظ رایج است

شب یلدا که به عنوان یکی از شب های مقدس در ایران باستان مطرح بوده به صورت رسمی در تقویم ایرانیان باستان از سال 502 قبل از میلاد در زمان داریوش یکم به تقویم رسمی ایرانیان باستان راه یافت. چله و جشن هایی که در این شب برگزار می گردد، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی، بنیان زندگی آنان را تشکیل می داد و در طول سال با سپری شدن فصل ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم نمایند.

آنان ملاحظه می کردند که در برخی ایام و فصول روزها بسیار بلند می گردد و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می توانستند استفاده نمایند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکشند. مردم دوران باستان و از جمله اقوام آریایی، از هند و ایرانی - هند و اروپایی، دریافتند که کوتاه ترین روزها، آخرین روز پاییز و شب اول زمستان است و بلافاصله پس از آن روزها به تدریج بلندتر و شب ها کوتاهتر می شوند، از همین رو آن را شب زایش خورشید (مهر) نامیده و آن را شروع سال قرار دادند کریسمس مسیحیان نیز ریشه در همین اعتقاد دارد.