یک بام و دو هوای پاکستان درخصوص طرح های آی پی و تاپی - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، اسلام آباد - خبرنگاران - پاکستان که قرار بود پنج سال پیش طرح انتقال گاز ایران به پاکستان موسوم به (IP) را تکمیل کند، با اتخاذ سیاست یک بام و دوهوا نه تنها در بحث طرح آی پی قدمی برنداشت بلکه اکنون قرارداد نهایی طرح انتقال گاز از ترکمنستان (TAPI) را امضا نموده است.

به گزارش روز سه شنبه وبلاگ سانا و به نقل از رسانه های پاکستانی، در جریان سفر رشید مرادوف وزیر امور خارجه ترکمنستان به اسلام آباد، مقامات دو کشور قرارداد نهایی طرح انتقال گاز از ترکمنستان به افغانستان، پاکستان و هند موسوم به طرح تاپی را امضا کردند.

وزیر انرژی ترکمنستان که همراه رشید مرادوف به اسلام آباد سفر نموده است، پیشنهاد این کشور برای انتقال یکهزار مگاوات برق به پاکستان را به همتای پاکستانی خود ارائه کرد.

این در حالی است که مقامات پاکستان اردیبهشت ماه امسال به دولت جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد داده بودند که برای ازسرگیری مذاکرات درخصوص طرح انتقال گاز از ایران موسوم به (آی - پی)، نماینده ویژه خود را به اسلام آباد اعزام کند.

با این حال، اقدامات پاکستان برای تکمیل طرح خط لوله آی پی تنها محدود به بیانیه های تکراری شد در حالی که دولت اسلام آباد موظف بود این طرح را تا پایان دسامبر 2014 تکمیل کند.

غلام سرور خان وزیر نفت و منابع طبیعی پاکستان در حاشیه امضای قرارداد نهایی تاپی، این قرارداد را مهم ترین قرارداد انرژی توصیف کرد و گفت، به احتمال زیاد عملیات ساخت خط لوله گاز تاپی در خاک پاکستان در امسال میلادی شروع می گردد.

بسیاری از کارشناسان در پاکستان معتقدند مسائل زیادی بر سر راه اجرای طرح تاپی وجود دارد.

اکرم زکی قائم مقام سابق وزارت خارجه پاکستان طی مصاحبه ای با وبلاگ سانا در بهمن 95 گفته بود: شخصا معتقدم که طرح تاپی تا 50 سال دیگر هم برای پاکستان عملی نخواهد بود. مسائل زیادی از جمله امنیت افغانستان، هزینه بالای اجرای طرح، جهت صعب العبور خط لوله، اختلاف های سیاسی هند و پاکستان و ... پیش روی طرح تاپی قرار گرفته است.

به گزارش وبلاگ سانا، ایده احداث خط لوله صلح (IPI) در سال 1990 مطرح شد و قرار بود که این خط لوله که گاز ایران را به پاکستان و هندوستان منتقل می کرد، پیغام آور صلح و دوستی در شبه قاره باشد. با توجه به اینکه توافق شده بود هند و پاکستان برای تامین امنیت این خط لوله، اختلافات خود را کاهش دهند، این خط لوله انتقال گاز به خط لوله صلح موسوم شد.

براساس توافق اولیه، قرار بود این خط لوله دو هزار و 700 کیلومتری گاز صادراتی ایران را از جهت پاکستان به هند منتقل کند.

پیش بینی شده بود که در صورت توافق نهایی، یکهزار و 100 کیلومتر از این خط لوله در ایران، یکهزار کیلومتر در پاکستان و 600 کیلومتر در هند احداث گردد.

طبق طرح اولیه قرار شده بود که روزانه 150 میلیون مترمکعب گاز ایران به هند و پاکستان صادر گردد که 90 میلیون مترمکعب آن برای هند و 60 میلیون مترمکعب آن برای پاکستان در نظر گرفته شده بود.

پاکستان به بهانه تحریم ها و فشارهای خارجی، تاکنون به تعهدات خود در قبال قرارداد پایان یافته اش با ایران برای تکمیل خط لوله آی-پی در خاک خود عمل ننموده است.

طبقه گفته مقامات رسمی پاکستان، این کشور قراردادهایی برای احداث خط لوله گاز از بندر گوادر(در 70 کیلومتری مرز ایران) تا نوابشاه(مقصد نهایی خط لوله آی-پی) امضا نموده و براساس آنچه مسئولان پاکستانی عنوان نموده اند، این خط لوله، در صورت احداث، در واقع قرار است بخش اصلی خط لوله آی-پی باشد.

ضرب الاجل مشخص شده در قرارداد گازی آی - پی، در پایان سال 2014 میلادی به پایان رسید و جمهوری اسلامی ایران مدت ها قبل از سررسیدن این ضرب الاجل، به تعهد خود عمل کرد و خط لوله گاز را در خاک خود از میدان های گازی جنوب تا نزدیک مرز پاکستان احداث کرد.

طبق قراردادی که در سال 2010 میلادی میان ایران و پاکستان امضا شد و به خط لوله صلح میان دو کشور معروف شد، گاز طبیعی ایران از میدان گازی پارس جنوبی در استان بوشهر به بندر ˈنواب شاهˈ در جنوب پاکستان منتقل می گردد.

پاکستان که احتیاج شدید به انرژی دارد، بارها اعلام نموده است که طرح خط لوله آی-پی کاملا مستقل از طرح تاپی است و این کشور به اجرای هر دو طرح برای برطرف بحران انرژی خود احتیاج دارد.

بر اساس آخرین تحولات این خط لوله گازی، محمد فیصل سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان سال گذشته در اظهار نظر رسمی درباه طرح خط لوله آی-پی گفت که طرح انتقال گاز ایران به پاکستان کنار گذاشته نشده و این طرح در جای خود باقی بوده و ادامه می یابد.

غلام سرور خان وزیر فعلی نفت پاکستان نیز اخیرا بر اجرای خط لوله گاز ایران به پاکستان به دلیل احتیاجهای رو به رشد انرژی در کشورش تاکید نمود.

پاکستان کشوری با جمعیت بیش از 200 میلیون نفر بازار مصرف بزرگ گاز طبیعی در منطقه محسوب می گردد که در حال حاضر تنها توانایی تامین دو سوم گاز مورد احتیاج خود را دارد.

این در حالی است که با توجه به افت فشار مخازن گاز این کشور، سهم فراوری داخلی در تامین گاز مورد احتیاج آینده پاکستان بیش از پیش کاهش خواهد یافت.

از سوی دیگر، طی سال های اخیر پاکستان با بحران تامین انرژی روبه رو بوده و به همین منظور، به دنبال انعقاد قراردادهای مختلف واردات گاز از جمله خط لوله صلح، خط لوله تاپی برای واردات از ترکمنستان و واردات ال.ان.جی از قطر بوده است.

میزان مصرف گاز در پاکستان طی 20 سال گذشته بیش از 80 درصد افزایش داشته و جمعیت پاکستان به سرعت در حال رشد است و براساس آمار سال گذشته در این کشور، تعداد انشعابات گاز از 4 میلیون به 8.4 میلیون انشعاب افزایش یافته است.

آساق*274**1663**