شهرداری ها مانع فعالیت نرم افزار های مدیریت پسماند ، فناوری ها نمی توانند مانند اکسیر به دادمان برسند - وبلاگ سانا

به گزارش وبلاگ سانا، دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران محیط دانش و فناوری کشور در زمینه مدیریت پسماند را آلوده دانست و گفت: تا زمانی که در این حوزه اقتصاد درست نداشته باشیم و شهرداری های مانع تراشی نمایند، فناوری به دادمان نمی رسد.

صدرنژاد دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران در مصاحبه با خبرنگار دانشگاه وبلاگ سانا، درخصوص فناوری های داخلی کشور برای مدیریت پسماند و امحای زباله با توجه به مسئله ای که اخیرا با دفع زباله در جنگل های شمالی رخ داد، گفت: متاسفانه در حوزه مدیریت پسماند، اقتصاد به خوبی دیده نشده است و یک ساختار مالی اشتباه داریم.

وی با بیان اینکه در ابتدا باید به فکر برطرف مسائل مالی این حوزه بود و سپس به بحث فناوری های مربوطه و توسعه و بهره گیری آن ها افتاد، ادامه داد: جنس مسائل ما در بحث مدیریت پسماند از جنس مسائلی نیست که پاسخش را بتوان با فناوری پیدا کرد بلکه از جنس مسائلی است که پاسخش در اقتصاد این موضوع است.

موضوع دفع زباله در سراوان، موضوع امروز و دیروز نیست

صدرنژاد در خصوص موضوع جنگل های سراوان توضیح داد: موضوع سراوان موضوع دیروز و امروز نیست، این موضوع شاید در سراوان پررنگ شده، ولی مشکل کل کشور است، ریشه موضوع سراوان به چند دهه قبل برمی گردد که قرار بوده به صورت موقت و کمتر از یک سال پسماند در سراوان دپو و بعد از آن یک سایتی در نظر گرفته گردد، ولی این اتفاق نیفتاده و 20 سال است این مشکل وجود دارد؛ همه می دانند شیرابه دپوی سراوان مشکل ایجاد نموده، مسئله دیگر جانمایی آن سایت است که چرا در ارتفاع، کوه و وسط جنگل دپوی پسماند داریم.

دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران گفت: اگر بخواهیم به تجربه کشور های دیگر نگاه کنیم این زنجیره را از ابتدا درست بنا و تفکیک از مبدا را شروع و شهروندان را با روش هایی در این کار دخیل کردند، شهروندان مشارکت می نمایند و تفکیک از مبدا صورت می گیرد؛ تا زمانی که در کشورمان تفکیک از مبدا نداریم مسائل حل نخواهد شد؛ خود شهرداری ها به نوعی با تفکیک از مبدا تعارض منافع دارند.

تفکیک زباله از مبدا اولین راه حل

صدرنژاد در خصوص راه حل های پیشنهادی برای حل این مسائل و بهره گیری از تجربه جهان مثل استفاده از پسماند برای فراوری برق گفت: تبدیل پسماند به مواد مفید از جمله انرژی امکان پذیرست، اما این تبدیل به شدت به تفکیک پسماند از مبدا حساس است. هرقدر که تفکیک از مبدا خوب انجام گردد هزینه در آن فناوری و انتهای خط کاهش پیدا می نماید. در تمام کشور های جهان تفکیک از مبدا درست است ترکیب تعیینی به انتهای خط می رسد مثلا پسماند ارگانیک است یا حذف می نمایند یا اگر لازم باشد در زباله سوز می برند؛ اما مسئله ما این است وقتی پسماند به انتهای خط می رسد پسماندی است که همه چیز داخلش وجود دارد و نمی توانید چیز مناسبی فراوری کنید.

وی ادامه داد: در شمال کشور که رطوبت بالاست مسئله زباله تر هزینه فرایند را بالا می برد، تاکید می کنم تا زمانی که تفکیک از مبدا را نداشته باشیم اساسا حرف زدنمان از فناوری و تبدیل پسماند به انرژی هاضم و کمپوست بی مورد و بی موضوع است، چون از ابتدا کارمان را درست انجام ندادیم از فناوری بخواهیم مانند اکسیر جادویی به دادمان برسد و تمام مسائل ریشه دار و کهنه را حل نماید این اتفاق نمی افتد و در هیچ جای جهان هم رخ نداده، بهتر است به تجربیات جهان نگاه کنیم الگو بگیریم و کار ها را از ابتدا درست انجام دهیم.

تفکیک از مبدا به فناوری احتیاج ندارد

دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران در خصوص نقش فناوری در تفکیک زباله از مبدا گفت: تفکیک از مبدا حساس به فناوری نیست، یک مسئله اجتماعی مالی است که باید با روش های مختلف شهروندان را در این موضوع دخیل کنید، این موضوع فناوری لازم ندارد، سطح رضایت شهروندی، انگیزه مالی و سرمایه اجتماعی است.

صدرنژاد توضیح داد: موضوع تفکیک زباله از 16 سال پیش تکلیف قانونی و وظیفه ای بوده که با همکاری حفاظت محیط زیست باید انجام می شده که این اتفاق نیفتاده است، به فرض اگر در کشورمان تفکیک از مبدا داشتیم امکان اینکه بتوانیم از فناوری داخلی یا حتی از تکنولوژی های خارجی استفاده کنیم تا فناوری های انتهای خط را در کشورمان پیاده سازی کنیم وجود دارد؛ شرکت هایی در کشورمان می توانند زباله سوز هاضم و سایت تصفیه شیرابه طراحی نمایند، ولی با این شرایط مالی این کار منطقی نیست؛ وقتی تفکیک از مبدا نباشد عملا هاضم به درد نخور می گردد، وقتی پسماند تر با خشک مخلوط و وارد سایت می گردد نیروگاه زباله سوز احتیاج به سوخت کمکی دارد که ارزش حرارتی را بالا ببرد، پس فناوری هم به دادمان نمی رسد.

شهرداری ها توقع دارند در راه رضای خدا کار انجام گردد

دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران اظهار کرد: کشور های خارجی رقمی را به عنوان گرویی از روی هر پسماند تفکیک پذیر و قابل بازیافت دریافت می نمایند زمانی که زباله را تحویل می دهید یا تفکیک می کنید این رقم را برمی گردانند، اگر تفکیک انجام ندهید و زباله تان را مخلوط در کیسه زباله قرار دهید شما را پیدا و جریمه می نمایند. در گام بعدی در رسانه، مدارس، دانشگاه و هر جایی که فکر کنید تبلیغ می نمایند که چه قدر تفکیک کردن مهم است و همکاری در این کار به نفع ماست. ما در ایران هیچ کدام از این موارد را نداریم. شهرداری ها توقع داشتند به صورت مجانی و در راه رضای خدا تفکیک انجام گردد که این اتفاق نمی افتد شاید در جامعه ای که مردمش از سطح خدمات و حاکمیت رضایت داشتند این اتفاق می افتاد، ولی در جامعه ما این اتفاق رخ نمی دهد.

صدرنژاد در خصوص راه حل پیشنهادی این مسئله گفت: نرم افزار ها و فناوری هایی در کشور وجود دارد که بتوانند ضایعات تفکیک پذیر و دارای ارزش مالی را از شهروندان خریداری و بعد به شرکت هایی که بازیافت انجام می دهند بفروشند؛ مسئله این است مقاومت شدیدی از طرف شهرداری وجود دارد، به نوعی شهرداری ها می گویند این ضایعات ارزشمند حتی اگر در خانه و اختیار شما باشد برای شهرداری است و شما باید این ضایعات را مجانی در اختیار شهرداری قرار دهید که شهرداری هر کاری دلش می خواهد انجام دهد، اما شهروندان همکاری نمی نمایند، چون سطح رضایت وجود ندارد، این اقتصاد، اقتصاد منطقی نیست و اگر شهروندان از نظر مالی تشویق نشوند در این قصه همکاری نخواهد داشت.

شهرداری در کار نرم افزارهای حوزه مدیریت پسماند اخلال ایجاد می نمایند

دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران در خصوص نرم افزار های حوزه مدیریت پسماند توضیح داد: از سال 96، 97 اولین نرم افزار راه افتاد، اما تعداد نرم افزار هایی که باقی ماندند کم هستند و مدل مالی شان مدل مالی است که شاید سوال برانگیز باشد، شهرداری توقعاتی دارد مثل اینکه نرم افزار باید از شهرداری مجوز دریافت کند، ده درصد درآمدش را به شهرداری اختصاص دهد، به قیمتی که شهرداری تعیین می نماید ضایعاتی که جمع آوری می نماید به پیمانکار شهرداری بفروشد.

وی اضافه نمود: هم اکنون پیمانکاران سنتی شهرداری در کار نرم افزار های این حوزه اختلال ایجاد می نمایند به همین علت می گویند شهر و بیابان برای ماست.

رقابت بین مدیران شهرداری و از رونق افتادن کسب وکارهای بخش خصوصی

صدرنژاد در خصوص تعارض منافع اظهار کرد: تا زمانی که شهرداری ها به ضایعاتی که در اختیار شهروندان است و ضایعات قابل بازیافت و ارزش مالی دارد به چشم مال و سرمایه نگاه می نمایند در کشورمان تفکیک از مبدا نخواهیم داشت، شهرداری ها توقعشان این است از پسماند درآمدزایی نمایند و هزینه مدیریت پسماند را پوشش دهند تا وقتی این نگاه وجود داشته باشد نمی توانیم به جایی برسیم، باید از این نگاه صرف نظر کنیم. رقابت بین مدیران شهرداری شکل گرفته که مدیر تازه می گوید مدیر قبلی 40 میلیارد پسماند فروخته من 400 میلیارد می فروشم.

دبیر اتحادیه صنایع بازیافت ایران در خصوص آمار نرم افزا های مدیریت پسماند که فعالیتشان را کنار گذاشته اند، گفت: در کل ایران بیش از 15 نرم افزار را شناسایی نموده بودیم که این کار را شروع نموده بودند به جرات می توانم بگویم که 10 نرم افزار تعطیل و تعدادی نیز در حوزه های کاذبی مثل رمز ارز فعالیت می نمایند؛ نرم افزار های فعال در این حوزه هم به شدت از لحاظ مالی مشکل دارند؛ در شهر تهران تعداد نرم افزار ها به 6، 7 مورد رسیده بود، ولی اکنون دو مورد نرم افزار در تهران فعالیت می نمایند علتش هم وجود موانع و مسائل بسیار این حوزه است.

صدرنژاد در خصوص حمایت ها از نرم افزار ها گفت: ما جزو تشکل های اتاق بازرگانی هستیم و تنها ابزارمان همین است که صدای بخش خصوصی باشیم، سازمان حفاظت محیط زیست، سازمان شهرداری ها، شهرداری کشور و معاونت علمی فناوری می دانند چه می خواهیم، ولی مسئله این است نگاهی که وجود دارد نگاه بخشی، بنگاهی و دولتی است، دولت ما فکر می نماید که می تواند تمام کار ها را انجام دهد و احتیاجی به بخش خصوصی ندارد.

محیط دانش و فناوری ما محیط بسیار آلوده و پرمانعی است

وی ادامه داد: مشکلمان این نیست نرم افزار ها خوب نیستند مشکل این است محیط کسب و کارمان ناسالم است، آخرین کاری که برای این حوزه انجام دادیم که جالب است سازمان حفاظت محیط زیست و شهرداری ها مخالفت خودشان را ابراز کردند، بحث ساماندهی مجوز های کسب و کار در این حوزه بود، در حوزه جمع آوری ضایعات و پسماند ها هیچ مجوز تعریف شده ای در کشور نداریم، اگر امروز بخواهید کسب و کارتان را شروع کنید نمی دانید باید سراغ چه کسی بروید مرجع مجوزدهی تعیین نیست، ولی ما در خصوص این با مرکز مقررات زدایی و بهبود محیط کسب و کار از سال گذشته فرایندی شروع کردیم که مجوز های این حوزه را شفاف کنیم اگر شفاف شوند شاید تکلیف تعیین گردد که مرجع متولی و مجوزدهنده چه کسی است اگر این اتفاق بیفتد از این بن بستی که داخلش هستیم خارج می شویم.

صدرنژاد خاطر نشان کرد: محیط دانش و فناوری ما محیط بسیار آلوده و پرمانعی است تا وقتی این محیط کسب و کار چنین وضعی دارد و در این محیط تعارض منافع حاکم است و اقتصاد این حوزه مشکل دارد واقعا حرف زدن از فناوری و دانش بنیان گزاف است؛ اگر ما محیط کسب و کار را محیط سالمی کنیم و اجازه دهیم رقابت شکل بگیرد و دخالت های حاکمیتی را از محیط کسب و کار خارج کنیم، دست بازار را آزاد بگذاریم، جریان سرمایه و اقتصاد راه خودش را پیدا می نماید، فناوری راه خودش را پیدا می نماید، جایی که لازم باشد اقتصاد دنبال فناوری می رود یا فناوری را از خارج کشور وارد و بومی می نماید یا اگر هزینه بالا باشد فناوری در داخل کشور می سازد؛ ولی تا زمانی که در حوزه فناوری و بازار دخالت کنیم.